نهي نفس از هوي و هوس
  قرآن کريم پيروي از هواي نفس را از مهمترين عوامل سقوط انسان دانسته است و در آيات فراواني در اين باره سخن گفته است.
در ميان مردمان کساني هستند که هوي و هوس خويش را خداي خود قرار دادند، و خداوند آنان را، با آن که آگاه بودند، گمراه ساخت و به گوش و دل ايشان مهر نهاد و بر بيناييشان پرده افکند. «افرايت من اتّخذ الهه هواه و اضلّه الله علي علم و ختم علي سمعه و قلبه و جعل علي بصره غشاو؟ فمن يهديه من بعد الله افلا تذکّرون»(جاثيه/23)
با توجه به عواقب شوم هواپرستي، قرآن کليد نجات انسان، و طريق راهيابي به بهشت را، نهي نفس از هوي و هوس مي داند و ميگويد: «و اما من خاف مقام ربه و نهي النفس عن الهوي، فان الجن؟ هي الماوي» (نازعات/40 - 41) و اما آن کسي که از مقام پروردگارش بترسد و نفس را از هوي و هوس باز دارد، بهشت جايگاه اوست.